پذيرش قدرت ايران
شايد بتوان يكي از مهم ترين ويژگي هاي عراق جديد را
تاثير گذاري و نقش افريني طيف وسيعي از گروه هاي داخلي بازيگران منطقه اي و
قدرت هاي فرامنطقه اي در روند تحولات سياسي – امنيتي و اقتصادي اين كشور
تلقي كرد . فارغ از نقش عوامل ساختاري سياسي – اقتصادي و پيشينه تاريخي و
نقش متفاوت گروه هاي داخلي عراق در شرايط كنوني اين كشور در ميان قدرت هاي
منطقه اي و فرامنطقه اي جمهوري اسلامي ايران و ايلات متحده امريكا داراي
نقشي عمده و بر جسته در روند جديد دولت- ملت سازي در عراق هستند . با اين
حال چنين به نظر مي رسد كه نقش افريني اين دوبازيگر عمده فقط در چهار چووب
يك تعامل سازنده امكان پذير خواهد بود . از اين رو نمي توان نقش ايران را
ناديده گرفت و اساسا هر طرحي در مرود عراق جديد كه در حالت چالش با جمهوري
اسلامي ايران و يا در تعارض با امنيت ملي ايران قرار داشته باشد . با
دشواري هاي اساسي مواجه خواهد شد . در 3 دهه گذشته ايران و امريكا هر يك به
دنبال حذف ديگري از صحنه بوده اند اما تداوم بي ثباتي و نا امني در عراق و
حتي تشديد ان و نگران يهاي موجود در خصوص احتمال گسترش بحران عراق به يك
منازع منطقه اي موجب شد كه الگوها و سياست هاي يكجانبه گرايانه از سوي
امريكا و تلاش اين كشور براي كنار گذاشتن جمهوري اسلامي ايران از معادلات
منطقه اي با توجه به نفوذ غير قابل انكار ان مورد بازبيني قرار گيرد .
ازاين رو با توجه به نا كار امدي و عدم نتيجه بخشي راهبردهاي چند ساله
گذشته امريكا در عراق و پيامدهاي زيانبار ان براي كل منطقه و به ويژه مردم
عراق به تدريج مسئولين امريكايي مجبور به اعتراف به اشتباهات و عدم كار
امدي راهبرد قبلي خود شده اند . گزارش بيكر هميلتون تشكيل اجلاس شرم الشيخ و
مذاكرات ايران و امراي در تاريخ 7 خرداد نشانه هاي تغيير تدريجي سياست
امريكا مي باشد. در اين نوشتار به برخي از ابعاد سياست ها و منافع و
اقدامات ايران و امريكا در عرصه عراق و سپس نقاط اشتراك انها در ايجاد ثبات
و جريان امنيت سازي در عراق پرداخته مي شود .
دانلود فایل”تحقيق ابعاد گفت و گوي ايالات متحده و جمهوري اسلامي در مورد عراق”